مسجد جامع توحید   اهل سنت مشهد

ابــوبــکـر نــــــــور ایـمـانـم ، ابــوبــکـر راحــــت جـانـم     عـــمـــر جــانــم ، عـــمـــر جــــــان جــان جــانــانــم

سـخـی عـثـمـان ذی الـنـوریـن مـنـوّر کـرده ایـمـانــم     عـــلــی جــانــم ، عـــلـی جــــــان جــان جــانــانــم

فــــدای چـهـار یــارانــم ، ز چـشـمـان اشـکـبــارانــم     ز عـشـقـشـان ســر افـرازم ، مـحـب چـهـار یــارانــم

گــدای درگــه شـانـم ، بـه گـردون سـر بـر افشانــم     شـهـان را شـاه شاهانم ، چـــو خاک پـای ایشانــم

سلاطین جهان را من ، به یک جـو هم نمی خواهـم     سلاطین خـاک پـــای من ، کـه خاک چــهـار یـارانــم

چـــهـــار ارکـان دیـن مـن ، چـــهـــار بـنـیـاد ایــمــانم     ابـوبـکر و عـمـر عـثـمان ، عـلـی جان ، شـیر یزدانــم

نـبـی را چـهـار یـارانـنـد ، نـبـی را خــاص خـاصّـانـنـد     نـبـی را مـحــــــــرم رازنــد ، مـطـیـع چــهــار یــارانــم

نـخـسـتـیـن ابـوبکر از همه برتر ، ابوبکر جمله را مهتر     ز جـمـلـه مومنان بهتـــر ، کـه او شـد طـور عـرفـانــم

نـخـسـتـیـن جـانـشـین آمد ، نخستین فخر دیـن آمد     نـخـسـتـیـن هـمـنشین آمد ، فــدای هـمـنـشینانــم

بـیـائـیـد مومنان ، گوئـیـد ، و با من هـمـزبان باشیــد     سرودم را به دل خوانید ، و هم رطب اللسان باشید