بهترین مصلح قلب ایمان است
شریعت مقدّس اسلام برای اصلاح قلب ایمان را شرط قرار داده است .چون محل ایمان قلب است ومحبت الله ورسولش هم در دل انسان جای می گیرند .وهمین محبت است که انسان را به عمل وادار می کند . اول در دل انسان جذبه پیدا می شود ومطابق با همین جذبات انسان عمل می کند .
ایمان در مرحله اوّل در قلب انسان پیدا شده ودر آن جا ترقی کرده به مقامات دیگر می رسد و تأثیر آن به تمام بدن می رسد .بعد از آن دست هم مومن می شود وپا هم مومن می شود وگوش هم مومن می شود ودر تمام اعضاء ایمان داری پیدا می شود .
اگر در دل بی ایمانی پیدا شود دست وپا هم بی ایمان می شوند وحرکات خلاف ایمان انجام می دهند وفکر آن هم خراب می شود چونکه نیّت دل خراب است . به خاطر همین انبیاء علیهم السّلا م دل را اصل ومحور قرار داده اول بر همان محنت می کردند تا در آن نور پیدا شود و در آن چیز های عالم غیب روشن شوند واین زمانی محقّق می شود که در دل ایمان بیاید . و عمل انسان مطابق با کیفیّات دل انسان اظهار می شوند .
اگر در دل خوشی باشد اثر آن بر چهره ظاهر می شود .خوشی در حقیقت یک صفت قلبی است وبا چشم دیده نمی شود ولی اثر آن بر چهره ظاهر می شود . ولی اگر در دل غم باشد از چهره شخص مشخّص می شود که غمگین است حالانکه غم یک چیز مخفی است که با چشم دیده نمی شود ولی آثار آن بر چهره ظاهر می شوند و هر بیننده ای احساس می کند که این شخص غمگین است .
پس خوشی وغم محبّت وعداوت کیفیات قلبی هستند .اگر دل درست باشد همه اعضاء درست می شوند واگر دل خراب باشد همه اعضاء خراب می شوند . بنابراین هر کیفیّتی که در دل بیاید بر اعضاء وجوارح طاری می شود .
سکون دل ( ص 50 )
